TTV SCYEDAM

TTV Scyedam is ontstaan uit de fusie van twee tafeltennisverenigingen te weten Brandersstad en NOAD.

De naam Scyedam is de historische naam voor de gemeente Schiedam waar deze vereniging hun roots hebben en waar ook de fusievereniging gevestigd is.
Het onderkomen van de vereniging is Sportaccomodatie Scyedam aan de
Dr. Kuyperlaan 4 te Schiedam.

BRANDERSSTAD

TTV Brandersstad heeft zijn oorsprong in twee Schiedamse tafeltennisverenigingen namelijk De Korenbeurs en De Reling.

Deze verenigingen zijn in 2000 gefuseerd. De Korenbeurs had toen net de mooie historische Korenbeurs verlaten en had haar tijdelijke onderkomen gevonden in de gymzaal aan de Thomas à Kempisstraat in afwachting van het opleveren van de nieuwe zaal in de Dr. Kuyperlaan. Deze zaal is nog steeds ons gezamenlijk onderkomen.

De Reling was toen gehuisvest aan de Singel aan de rand van het het centrum van Schiedam. In het oude transformatorhuis van het GEB waar sinds vele jaren het Schiedams tafeltenniskampioenschap gehouden werd.

Het fusietraject tussen beide verenigingen is in een korte termijn afgewikkeld, de beide verenigingen vulden elkaar goed aan en de bestuursleden hebben een gezamenlijk bestuur gevormd. Door de jaren heen zijn er uiteraard bestuurswisselingen geweest maar er zitten nog steeds leden van beide oorspronkelijke verenigingen in.

De fusievereniging heeft sindsdien verschillende sportieve hoogtepunten gekend, één die zeker niet onvermeld mag blijven is het spelen in de eredivisie bij zowel de dames als de heren. Dit is voor een vereniging zonder grote sponsor een prestatie die er mag wezen. Deze prestatie is dan ook beloond door de sportpers met de uitverkiezing tot sportploeg van het jaar.

Vanaf de fusie tussen De Korenbeurs en Reling is Jos Clazing voorzitter geweest en heeft deze functie vervuld tot aan juli 2009. Bij de viering van het 50 jarig jubileum is Jos benoemt tot ere voorzitter. In de beginjaren vervulde de voormalig voorzitter van De Reling Krijn Dijkers de functie van vice-voorzitter.

De functie van secretaris is ingevuld door Maurice Seijkens dit in samenwerking met Patrick Minten als 2e secretaris. Penningmeesters zijn er meer geweest in deze periode. In chronologische volgorde Gilles Schuilenburg, Frank van Heijningen, Henny Schoonbrood, Jos Clazing geassisteerd door Ronald Oosthof en Hans Waterreus.

Andere bestuursleden van de laatste jaren waren: Jan Simons, Martin vd Bosch, Wijnand van Hernen.

Brandersstad is in de periode vanaf 2000 een vereniging geweest waarin voor iedereen een plaats was. Met het organiseren van verschillende activiteiten zoals klaverjassen, tafeltennistoernooien in verschillende vormen (oliebollen, houtenbat), sport en speldagen, clubkampioenschappen en afsluitingstoernooien.

Het gezelligheidsaspect heeft altijd bovenaan gestaan bij Brandersstad.

Daarnaast is er ruimte gemaakt voor spelers welke meer prestatiegericht zijn.

Een hoogtepunt in de samenwerking tussen Brandersstad en N.O.A.D. is het organiseren van de interland tussen Nederland en Rusland in januari 2004 Deze organisatie kan met recht het begin genoemd van het fusietraject.

Hieronder een korte beschrijving van beide verenigingen welke samen Brandersstad vormen.

De Korenbeurs

Opgericht in 1958 door kapelaan van Dijk welke werd benoemd in de nieuwe OLV Visitatiekerk in de net gebouwde wijk Nieuwland. De naam was Service, via verschillende zalen waaronder de kartonnagefabriek is men neergestreken in de Korenbeurs. Men kon hier terecht in samenwerking met de omni-vereniginng TSF. Service had 1 avond tot zijn beschikking, na verloop van een jaar is deze samenwerking omgezet in een fusie en ontstond er een vereniging van ongeveer 100 leden. Sportief ging het de vereniging voor de wind en de hoogste afdeling lonkte. Het was echter duidelijk dat hier voor versterking nodig was en ook in 1972 betekende dit sponsoring. Deze werd gevonden bij de firma Bruynzeel, als tegenprestatie moest wel de naam veranderd worden, dit werd Bruynzeel Kitchen Eagels. Dit contract van 3 jaar heeft inderdaad de langverwachte promotie naar de hoogste klasse gebracht.

Na het beëindigen van het sponsorcontract in 1975 moest de naam veranderd worden. Met het oorspronkelijke TSF waren er geen echte banden meer dus een andere naam lag voor de hand. Welke naam was beter dan de naam van de mooie zaal waarin we speelden: De Korenbeurs.

Deze naam is tot aan de fusie met de Reling gebleven.

In de periode tot nu heeft de Korenbeurs altijd op landelijk niveau gespeeld. In een korte periode niet op het hoogste niveau, maar sinds 1997 weer in de eredivisie. Afwisselend bij de heren als de dames (deze laatste sinds 2002).

In de loop van de jaren zijn er verschillende internationale wedstrijden en uitwisselingen geweest.

De volgende zijn zelfs in het kader van Europa Cup ontmoetingen:

1974 Marbert Roma 1e ronde en Vasutas Boedapest 2e ronde;

1974 TV Erlangen 1e ronde en Vojvodina 2e ronde;

1997 Club Desportivo Universitario de Santiago 1e ronde;

1998 Istanbul Büyüksehir Belediye Spor Kulübü 1e ronde.

In een historie van 50 jaar zijn er veel bestuursleden geweest, een totaal overzicht is te vinden in het jubileumboek dat ter gelegenheid van het 50 jarig jubileum is uitgekomen, maar de volgende leden van het dagelijks bestuur dienen toch genoemd te worden;

Frans van Gieken, Wim de Raaij, Gé Bijtenhoorn, Ton vd Poort, de heer en mevrouw vd Horst, Jos Clazing, René van Huut, Arie Marijnissen, Martin Schoenmakers, André Riemens, Dick Bras, Maurice Seijkens.

Opmerkelijke spelers / speelsters uit het eerste team zijn:

Ton en Herman vd Poort en Henk Eikmans (het eerste 1e team), Hans Lingen, Hans vd Broek, Cas van Koetsveld, Hans Kreischer, Nico van Slobbe, Midhat Ustovic, Ron vd Aa, Jan Vlieg, Bert vd Ham, Jan Simons, Jan Landsbergen, Ron vd Wijk, Ronald van Kampen, Patrick Barkey, Hans Zuyderwijk, John Buijk, Dennis Huisman, Danny Maas, Jeroen Bastiaansen, Nermin Smajic, Arjan Karbaat, Jolanda Waterreus, Sylvia Waterreus, Patricia Zwartjens, Kim vd Poort, Daniëlle Maas, Sandra Meeuwsen, Britt Eerland.

De Reling

In 1965 ontstaan uit het patronaatswerk in de St Jan aan de Overschiesestraat te Schiedam. In het begin een vereniging van vooral onderlinge wedstrijden, competities met andere patronaatsgebouwen en bedrijvencompetities, maar vanaf 1971 aangesloten bij de NTTB.

Nadat het clubhuis een andere organisatie kreeg is de naam van het clubhuis, gelegen aan de waterkant van de Schie, veranderd in De Reling. Ook de tafeltennisvereniging heeft deze naam overgenomen en in de statuten vastgelegd. Deze locatie werd al snel te klein en samen met de invalide sportvereniging de Ooievaars werd er een houten schoolgebouw aan de Dr. Zamenhofstraat in gebruik genomen. De vereniging bleef maar groeien en al snel ging het bestuur op de fiets Schiedam door op zoek naar weer een andere locatie.

Deze werd gevonden in zaal Tivoli aan de Nieuwe Haven, een fantastische zaal met een mooie maar soms gladde parketvloer. Een overgang welke alleen mogelijk was door extra financiële inbreng. Deze werd gevonden in de persoon van Maria Cramer, eigenaar van Tapijthal Perfect uit Rotterdam. Dankzij de financiële inbreng van deze sponsor kon De Reling groeien en zelfs een bescheiden jeugdafdeling opzetten. Er was één offer dat gebracht moest worden namelijk de naam waaronder gespeeld ging worden moest veranderen in Tapijthal Perfect. Voor sommigen een zwaar punt maar achteraf zeker een goede beslissing.

De vereniging bleef maar groeien waardoor de volgende wens naar boven kwam, een eigen zaal waar de tafels konden blijven staan, er douches en kleedkamers waren en een bar.

Na wederom lang zoeken, lobbyen bij het gemeentebestuur en blijven aandringen kwam De Reling terug in de wijk waar het ooit allemaal begon namelijk in Schiedam Oost. Het voormalige trafohuis van het GEB gelegen aan de Singel nummer 8 was voor deze vereniging een perfecte ruimte. Na vele verbouwingswerkzaamheden, allemaal verricht door de eigen leden, werd in 1984 deze zaal betrokken en tot aan de fusie met De Korenbeurs zijn daar vele tafeltenniswedstrijden gespeeld.

Binnen het Schiedamse tafeltenniswereldje was De Reling zeker bekend om het organiseren van de Schiedamse kampioenschappen, de bekende week in het voorjaar waar leden van de verschillende Schiedamse verenigingen met elkaar streden om het Schiedams kampioenschap. Verder is in deze accommodatie, onder de bezielende leiding van Els en Fred Clarijs, een bloeiende jeugdafdeling opgezet, met als absoluut hoogtepunt een meisjesteam in de hoogste klasse van de NTTB.

In een historie van 25 jaar zijn er veel bestuursleden geweest, een totaal overzicht is te vinden in het jubileumboek dat ter gelegenheid van het 50 jarig jubileum is uitgekomen, maar de volgende bestuursleden dienen toch genoemd te worden: Ton Verdoes, Wim van der Vorst, Ben van Rossum, Wijnand van Hernen, Chris Meering, Patrick Minten, Krijn Dijkers, Frank van Heijningen.

Hoewel De Reling bij de senioren nooit op het landelijke niveau heeft gespeeld, de eerste klas in de afdeling Rotterdam was het hoogst haalbare, zijn er wel verschillende belangrijke spelers groot gebracht. We noemen zonder daar compleet in te zijn: Daniëlle Maas (vaste waarde dames 1 van Brandersstad), Danny Maas (promoveerde later met De Korenbeurs terug naar de eredivisie) en Peter Vellinga.

NOAD

De historie van N.O.A.D. begint op 1 april 1949 aan de Stephensonstraat. Aan de oprichtingsvergadering namen deel: Cees Marijnen, Henny Marijnen-Hendrikx, C. de Jager-Bolier, Jan Hendrikx, Joop Geelhoed, N. Geelhoed-Koppenhagen, mej. Weber en de eerste voorzitter Jan de Jager. De naam werd Nooit Opgeven Altijd Doorgaan, oftewel N.O.A.D.

Op de eerste ledenvergadering werd Cees Marijnen gekozen tot voorzitter. Nog in 1949 werd N.O.A.D. lid van de NTTB, afdeling Rotterdam en werd met 3 teams ingeschreven voor de competitie. Door gestage groei moest in de eerste jaren meermalen van speelzaal worden gewisseld. Zo werd achtereenvolgens verhuisd naar de Nieuwe Maasstraat, zaal Tivoli aan de Nieuwe Haven, de gymzaal aan de Anna Zusterstraat en de kelder van een café-restaurant aan het Rubensplein. In september 1953 kwam de Korenbeurs aan de Lange Haven in beeld als tafeltenniscentrum maar de gemeente had andere plannen. Op 10 februari 1954 was het toch zover, de Beurs was het nieuwe onderkomen voor N.O.A.D., TCK en Ready.

In 1956 werd team 1 kampioen en promoveerde naar de landelijke overgangsklasse. Sinds dat seizoen speelt N.O.A.D. 1 onafgebroken in de landelijke competitie (nu dus al 51 jaar!). In 1961 wordt het eerste jeugdteam 6e van Nederland.

De scheve vloer in de Beurs wordt afgekeurd door de Bond en in 1964 wordt samen met zustervereniging TSF de eerste houten vloer aangelegd.

De vereniging RAP uit Kethel houdt op te bestaan en veel leden, waaronder Marcel Hoogwegt, komen over naar N.O.A.D. In 1967 promoveert ook N.O.A.D. 2, met een nog jonge John Buyk, naar de landelijke competitie. Leen de Ligt weet de jeugdafdeling weer nieuw leven in te blazen.

Door in 1968 te fuseren met de Rotterdamse vereniging Eendracht, en met behulp van een flinke financiële injectie, worden de sterkste spelers van de afdeling Rotterdam, waaronder Ron van der Aa, binnengehaald en wordt de ereklasse bereikt. Na 1 seizoen is het ereklasse avontuur echter alweer voorbij.

In 1970 promoveert het 1e jongensteam, met o.a. Peter van der Wijk en Hans Heuschen, naar de landelijke klassen. De jeugd gaat trainen in de gymzaal aan de Thomas á Kempisstraat (dezelfde zaal waar we later nog een jaar zullen doorbrengen). Ook in dat jaar wordt Trond Fageraas, oud Noors kampioen, lid van de club en wordt er door een groepje jeugdleden vriendschappelijk gespeeld in Noorwegen en Zweden. Het eerste jeugdteam, met o.a. Gerard Kreuger, wordt 5e van Nederland en een jaar later zelfs 2e. De bar in de Beurs komt in eigen beheer van N.O.A.D. en TSF; de start van de beheerscommissie.

In het jaar van het 25-jarig bestaan treedt Cees Marijnen af als voorzitter en wordt gehuldigd tot ere-voorzitter. Cock Blommestijn wordt gekozen tot nieuwe voorzitter. Zijn plotselinge overlijden is een schok voor de club. Marcel Hoogwegt neemt de voorzittersfunctie op zich. Om de 70 senior- en 50 jeugdleden aan spelen toe te laten komen wordt een ledenstop ingevoerd. Op initiatief van Rob Banen en Frank Noordegraaf verschijnt het eerste competitieboek. René van Dijk, de huidige landelijke wedstrijdsecretaris, komt ons eerste team versterken.

Voor het 30-jarig bestaan komen de Fransen Secretin en Purkart hun wereldberoemde tafeltennisshow opvoeren in de Margriethal. Onze 1e team spelers Jan Landsbergen en Jan Simons spelen de finale van de Nederlandse B-kampioenschappen.

In 1982 brandt de gymzaal aan de Oude Kerkhof af, waar de jeugd trainde en landelijke competitie speelde. In dat jaar werd het 1e jeugdteam, onder leiding van Rob Banen, 4e van Nederland. De beheerscommissie gaat naast de bar en de zaal nu ook al het speelmateriaal gezamenlijk beheren.

Dick Kuyper wordt de 5e voorzitter en wordt in 1984 al weer opgevolgd door Jan Bayings. Deze stopt er halverwege het seizoen '87 echter mee waardoor Sjaak Baks tijdelijk de functie van voorzitter bekleedt. Op de eerstvolgende ALV wordt Dick Kuyper opnieuw tot voorzitter gekozen. De jeugdafdeling is door interne conflicten en spanningen in een diep dal geraakt en telt minder dan 10 leden. Onder impulsen van 1e team speler Hans Lingen gaan de jeugdafdelingen van N.O.A.D. en de Korenbeurs samen verder, onder de naam KONO.

Bij het 40-jarig jubileum wordt hoopvol vooruitgeblikt en wordt veel verwacht van de samenwerking bij de jeugd met de Korenbeurs. Helaas wordt verdere samenwerking weggestemd door de ALV van N.O.A.D. KONO houdt op te bestaan, het bestuur treedt geheel af, de spelers van N.O.A.D. 1 stappen over naar de Korenbeurs, evenals de jeugdcommissie. Een crisisteam onder leiding van Cees Marijnen gaat aan de slag en slaagt er in een nieuw bestuur en een nieuwe jeugdcommissie bij elkaar te krijgen.

Onder voorzitter Willem Falentijn blijkt dat N.O.A.D. deze crisis zonder grote gevolgen heeft doorstaan. Het ledenbestand blijft stabiel, alleen de jeugdafdeling blijft een probleem. Wanneer Willem Falentijn wegens privé omstandigheden zijn functie neerlegt wordt Rob Banen tot nieuwe voorzitter gekozen.

Vanaf 1994 waren er gesprekken met de gemeente die van de Beurs een "cultuurgebouw" wilden maken. Toen Jan des Bouvrie zijn oog op het pand liet vallen werden de plannen van de gemeente concreet. Na lang onderhandelen gingen de beide besturen tenslotte akkoord met verhuizing naar een deels nieuw te bouwen accommodatie aan de Dr. Kuyperstraat, met een overbruggingsjaar in de gymzaal van het ROC Zadkine aan de Thomas à Kempisstraat.

Ons 50-jarig jubileum werd nog uitgebreid gevierd in de Beurs maar in juni 1999 verlieten we definitief ons vertrouwde onderkomen. In september 2000 was er een grootse opening van de Sportaccommodatie Nieuwland met een demonstratie van Bettine Vriesekoop en Hans Lingen. Ook in dat jaar werd onze website gelanceerd en deed de 40 mm bal zijn intrede.

Op de ALV van 2001 trad Rob Banen terug uit het bestuur en nam Kees de Koning het voorzitterschap over. André Eerland werd de nieuwe voorzitter van de jeugdafdeling, met Anton Pleijsier als trainer van de jeugd. Onder deze nieuwe impulsen begon voor het eerst in jaren weer een groei van deze afdeling. In 2002 volgde het eerste jeugdkamp.

Op 13 januari 2004 organiseerden Brandersstad en N.O.A.D. gezamenlijk de interland Nederland - Rusland die onder grote belangstelling van het publiek en de pers knap gewonnen werd door Nederland. Op TV was later die avond een mooie reportage te zien.

Op het dagelijks-bestuur-overleg van eind 2004 werd voor het eerst gesproken over vernieuwde samenwerking om de tafeltennissport in Schiedam en omstreken te kunnen waarborgen. Binnen het bestuur van N.O.A.D. stonden we positief tegenover dit idee en waren we van mening dat de tijd rijp was om over een fusie te praten.

Door de Ledenvergadering van N.O.A.D. werd dit idee aanvankelijk weggestemd maar na uitgebreide argumentatie van het bestuur werd op de BLV van 17 januari 2006 positief gestemd voor het uitvoeren van een onderzoek naar een mogelijke fusie. Helaas liep dit onderzoek al snel vast. Het bestuur wilde echter voor eens en voor altijd weten waar het aan toe was en opnieuw werd de leden hun stem gevraagd in een BLV. Ditmaal was er een unaniem ja voor een verregaande samenwerking met als einddoel een fusie. De oude stuurgroep werd omgevormd tot projectgroep en is aan de slag gegaan. Er werd een intentieovereenkomst getekend met daarin opgenomen een stappenplan.