Lieve Jan, 

Ik heb Jan leren kennen toen ik ging tafeltennissen bij Radio Molenaar en bij zijn zoon John in het team kwam. Elke zaterdag kwam de blauwe Opel mijn straat in rijden om mij op te halen. Jan reed ons, coachte ons en na de wedstrijd nam hij ons mee naar de Windmill kantine waar ze de grootste kroketten van Nederland hadden. Jan was een levensgenieter pur sang. Uiteraard werd je na afloop thuisgebracht. Toen ik verkaste van club en naar NOAD ging kwam Jan mij enkele jaren achterna, niet dat het door mij kwam maar doordat de Windmill werd opgeheven en nog meer door de gezellige mensen die we die tijd op de club hadden zoals, Leen de Ligt, Jan Baijings, Willem Vermeer, Marcel Hoogweg, Wil Blommestein en vele anderen.
Jan ging competitie spelen en de gezelligheid was belangrijker dan het resultaat. Na afloop nog vaak naar de Surinamer op de Binnenweg om een broodje Kip Kerrie te halen, heerlijk.

Het toeval wilde dat ik stage ging lopen bij de Windmill en daar kwam ik Jan elke week tegen om even een praatje met mij te houden.

Jan was daar de smeerolie van het bedrijf. Niemand wist precies wat ie deed maar als er een probleem was, was Jan er om het op te lossen. Iedereen zag hem daar graag , opgewekt en probleem oplossend en 24 uur per dag paraat. Ook hier weer als er een rit naar België gemaakt moest worden moest er wel uit eten gegaan worden.

Jan was naast een levensgenieter ook een doener. Al gauw kwam hij in het bestuur en de laatste 15 jaar als wedstrijdsecretaris. Vergaderen deden we graag want na afloop gingen we biljarten bij café Thalia.

Eigenwijs of koppig kon Jan ook zijn, ik weet zeker dat Jan de laatste wedstrijdsecretaris was die de uitslagen nog met de post verstuurde. 5 jaar geleden ging ie toch overstag en kreeg ie zijn eerste PC en maakte zich dat weer heel snel eigen met de hulp van zijn schoonzoon.

Jan was een icoon in NOAD en later Scyedam, de man die overal voor klaar stond en deed. Hoe vaak heb ik Jan niet zien zwoegen in de zaal om de vloer te dweilen, kantine schoonmaken, inkopen doen etc. Na afloop nog wat drinken met Jos, Henk en Piet altijd gezellig.

Jan had de gave om ook met de jeugd om te gaan . In de periode dat mijn dochter Britt fanatiek trainde hadden we een groep van 10-15 jongens. Kevin en Bart waren de oudste en gangmakers.
Gingen ze over de lijn was Jan er altijd om het goed te praten. De jongens praten nu nog steeds met respect en wat een wereldvent hij was. Toch 50 jaar verschil !

Ook introduceerde hij Cos in het tafeltennis , ik herinner mij in de Sporthal Magriet dat Jan Cos aan het coachen was en dat Cos niet zo goed tegen zijn verlies kon. Vol emotie kwam Cos naar de kant waarbij ook Opa niet veilig was. Jan bleef altijd rustig en de liefde straalde er van af. Het is allemaal goed gekomen, Cos noemt zijn Opa 'zijn maatje' een groter compliment bestaat er niet volgens mij.

Op zaterdagmiddag bardienst voor de jeugd en als dan Hare Majesteit, zijn dochter en kleintje Pils kwamen kijken naar Cos was hij apetrots.

Uiteraard reed Jan het hele team jaren lang het hele land door om competitie te spelen.

Na zijn hartinfarct bleef Jan het leven met plezier leiden. De dokter had ongelijk, iets te dik, iets te veel drinken ach het zal allemaal wel. Ik voel me goed. Zo was Jan altijd positief ook toen Hare Majesteit ziek werd was hij er van overtuigd dat ze beter zou worden.
Tot begin dit jaar dat hij in het ziekenhuis lag en zijn nieren minder gingen werken. Terug bij de tafeltennis zei Jan dat hij geen biertje meer wilde, toen ging ik me pas echt zorgen maken.

Toen ik het bericht op die maandagmorgen hoorde was ik kapot en velen met mij.
Je hebt heel veel betekent voor mij, het tafeltennis, Scyedam, NOAD en je familie

Jan, je was een fenomeen.

André Eerland

• Vorige
• Volgende